“ Vroeger vroegen we om een rijbewijs als reizen voor het werk nodig was. Nu realiseren we ons dat reizen ook met het openbaar vervoer of op een andere manier kan. En daarom vermelden we nu dat je moet kunnen reizen.”

“Als er speciale vaardigheden nodig zijn, vroegen we vroeger om een diploma waaruit blijkt dat je een bewijs hebt dat je ‘deze vaardigheden hebt’. Tegenwoordig vragen we gewoon om die vaardigheden. Omdat je ze misschien in je vorige werk of ergens anders hebt geleerd.”

“Vroeger schreven we ‘je moet enthousiast en dynamisch zijn’. We vonden de woorden leuk en wilden dat alle kandidaten dit waren, hoewel het niet echt duidelijk was waarom we dit voor de  baan wilden. Alsof iemand die stil en rustig is niet in staat is om het werk op de meest effectieve manier uit te voeren. We hebben geleerd die woorden te schrappen en alleen voor de essentie te gaan!”

“Voorheen gebruikten we in onze vacatureteksten ‘je moet multi-inzetbaar zijn’. Het was voor geïnteresseerde kandidaten moeilijk te interpreteren wat we daarmee bedoelden. Nu maken we duidelijk waar de kandidaat wordt ingezet, dat kunnen twee plekken zijn, dan definiëren we twee plekken.”

“In onze vacaturetekst geven we aan dat ‘we iedereen die voldoet aan de minimale functie -eisen en een beperking heeft, uitnodigen voor een oriënterend gesprek’. Dat is positieve discriminatie en het geeft hun een voorsprong.”

“We weten dat we kandidaten met een beperking openlijk mogen stimuleren om te solliciteren. Aangezien ze een minderheid vormen in ons bedrijf, is het over het algemeen toegestaan om het te vermelden, om de ongelijkheden tussen mensen zonder beperking die werken en mensen met een beperking die werken weg te werken.”

“ Wij werken samen met deze dienstverlener; zij hebben jobcoaches en kandidaten en zij ondersteunen ons bij het maken van de match tussen wat wij nodig hebben en de kandidaten. Het scheelt ons veel tijd; het zijn echt partners
voor ons.”

“De ondersteuning van de arbeidsconsulent is van fundamenteel belang geweest, omdat hij altijd bereikbaar was, één telefoontje was voldoende, waardoor er een vertrouwensrelatie ontstond. We voelen ons hierdoor gesterkt om meteen
contact op te nemen als er iets misgaat.”

“We introduceerden het werken met tabellen, mét een programma van eisen, om gebruik te maken van de objectieve informatie vermeld in de sollicitatiebrieven van de kandidaten. Het was echt even wennen om op deze objectieve manier te werken. De neiging om brieven van kandidaten met een beperking meteen terzijde te schuiven, zat diep. Nu ben ik blij dat we dit in ons bedrijf doen en ben ik blij verrast door de keuzes van kandidaten die we hebben gemaakt.”

“ In onze uitnodigingen nemen we altijd de volgende zin op: Heb je specifieke wensen met betrekking tot tijd en plaats van het gesprek, of zijn er zaken waar we aan moeten denken bij het regelen van het gesprek? Kandidaten stellen dit zeer op prijs; jonge ouders waarderen het, net als de weinige kandidaten met een beperking die we hebben.”

“ We hebben ooit een persoon in een rolstoel uitgenodigd voor een interview op de tweede verdieping en we hadden geen lift. We schaamden ons echt en besloten dat zo’n fout eens en nooit meer was. En zo is het nu, we weten waar we aan moeten denken als we iemand met een beperking uitnodigen.”

“ We hebben geleerd om op een duidelijke manier te communiceren. We gebruiken geen beeldspraken, maken korte zinnen, we vermijden jargon en moeilijke woorden. In het begin was het moeilijk, nu voelen we ons zelf veel comfortabeler.”

“ We weten dat al onze kandidaten een goede indruk willen maken. We hebben een keer een kandidaat gehad die niet naar ons keek, dat voelt raar. We weten nu dat hij erg geïnteresseerd was in de baan, hoewel hij dat niet leek te zijn.”

“ We geven al onze kandidaten de tijd om te antwoorden, al kost dat soms meer tijd dan we gewend zijn. Nogmaals, het zegt niets over de intellectuele capaciteiten van de kandidaat, dat hebben we geleerd.”

“ Wij organiseren altijd een rondleiding door ons bedrijf, zo krijgen kandidaten een goed beeld van het werk en de context van het werk.”

“We weten dat de meeste aanpassingen te maken hebben met uren en tijd van werken, én gerespecteerd worden door collega’s.”

“In ons geval hebben we de nodige aanpassingen, zoals de aanwezigheid van een collega om de onzekerheid van de medewerker het hoofd te bieden, het regelen van het vervoer naar de werkplek of het tijdig ondersteunen van de werknemer, allemaal zaken die nodig zijn voor het goed kunnen uitvoeren van het werk, vanaf het begin verzorgd.”