“Ik had meer personeel nodig. De online meubelmarkt groeit en ik wil de ontwikkelingen bijhouden. Tegelijkertijd wilde ik mijn specialisten verlossen van ongeschoold werk, terwijl er voor hen zoveel werk te doen is op hun eigen kwalificatieniveau. Toen groeide mijn bedrijf boven de 25 werknemers en dat betekent dat ik een persoon met een handicap in dienst moet nemen, anders krijg ik een boete. Die verplichting hebben we bij wet. Ik had daar geen problemen mee. Ik sta open voor mensen met een handicap. Mijn zoon heeft autisme en ik zou blij zijn als hij een baan vindt op de open arbeidsmarkt, zodra hij zijn opleiding heeft afgerond. Als ik iemand met een handicap in dienst neem, heb ik ook belastingvoordelen. En ik realiseerde me dat het ongeschoolde werk dat door mijn specialisten wordt uitgevoerd, gemakkelijk zou kunnen worden gedaan door een werknemer met een handicap, met de competenties die nodig zijn voor het werk. En dit is wat ik van plan was te gaan doen.”

“Ik kwam in contact met een dienstverlener die mensen met een handicap ondersteunt bij het vinden van een baan op de open arbeidsmarkt. Ik wist van hun bestaan dankzij een kort kennismakingsgesprek dat ik had met een van hun werkgelegenheidspecialisten. Ze informeerde me over hun activiteiten en als ik meer informatie wilde, kon ik contact met ze opnemen. Dit is wat ik deed, ik legde hen de vereisten van de baan uit en samen stelden we een gedetailleerde functiebeschrijving op, om te zorgen voor een goede match, gebaseerd op de taken, vereisten, werktijden en andere essentiële elementen van het werk. Op basis van deze gedetailleerde functieomschrijving gingen ze op zoek in hun lijsten met klanten die aan deze eisen zouden voldoen. Vervolgens ontving ik een aantal cv’s en interviewden we een aantal potentiële sollicitanten. Mark werd uitgenodigd om stage te komen lopen in ons bedrijf. De hele wervingsprocedure verliep vrij snel, ook omdat de arbeidsdeskundige alle administratieve zaken overnam.”

“Ik was voorzichtig om niet te veel te willen van Mark toen ik hem aannam, na zijn stage. Hij deed het erg goed tijdens de stage, hij kon het werk foutloos doen. Hij was sneller dan we hadden verwacht en echt gemotiveerd en geïnteresseerd om meer werk te doen. Hij vroeg zelf of hij misschien zijn taakgebied kon uitbreiden en na overleg met zijn jobcoach hebben we hem geleidelijk aan steeds meer taken gegeven; allemaal taken die hij moeiteloos kon uitvoeren. Een van de taken die hij overnam, waren bezorgritten met de auto. Dit was een opluchting voor de gekwalificeerde werknemers en Mark vond deze nieuwe taak erg leuk. Mark werkt volledig zelfstandig en onafhankelijk, hij heeft alleen wat ondersteuning nodig van de supervisor. Dit is mogelijk omdat het werkpakket vooraf was opgezet en afgestemd op de mogelijkheden van Mark en hierdoor is er geen extra begeleiding nodig, geen extra inwerkperiode voor Mark, alles verliep gewoon hetzelfde als bij elke andere werknemer.”

“Sommige van mijn werknemers waren nogal sceptisch over het aannemen van een werknemer met een handicap. Ik kon dit begrijpen, omdat we eerder een andere werknemer met een handicap hadden, waarbij het integratieproces niet goed verliep. Hij weigerde schoonmaakwerk te doen, ook al stond dat in de functieomschrijving, speelde de hele tijd met zijn mobiele telefoon, verstopte zich in het toilet, enz. Uiteindelijk hebben we deze arbeidsrelatie moeten beëindigen. Mark is het tegenovergestelde, hij is erg vriendelijk, gemotiveerd, behulpzaam, vrijgevig, altijd blij en hij voldoet aan de eisen die bij zijn werkpakket horen. Mark is volledig geïntegreerd in het team. Hij heeft zelf zijn collega’s op de hoogte gebracht van zijn handicap en iedereen is er nu alert op dat hij niet te zwaar tilt en pauzes neemt.”

“Mark is erg gemotiveerd, we moeten hem afremmen om ervoor te zorgen dat hij gezond en stabiel blijft. Hij wil bijvoorbeeld vaak ‘zware dingen’ tillen, hij overschat zichzelf hierin. Hij heeft ook meer pauzes nodig. We weten dat en het is gepland, en iedereen accepteert het en zorgt ervoor dat hij het doet. Mark wordt gezien als een werknemer met een aantal taken die specifiek aan hem zijn gedelegeerd. Wanneer hij zijn werk doet, valt zijn handicap niet op en zijn collega’s zien hem als elke andere werknemer. Ze betrekken hem bij hun werk, ze wilden ook met hem werken op bouwplaatsen, wat mogelijk was, zij het in beperkte mate, maar hij voelde zich trots dat hij het kon.”

“Mark wordt zeer gewaardeerd door zijn collega’s omdat hij hun werkdruk verlaagt en de geschoolde arbeiders ontlast. Op deze manier kan ik mijn gespecialiseerde werknemers zich laten concentreren op hun specialisme. Voor ons een klassieke win-win situatie. We zijn blij met Mark en we zijn ook trots. Hij ontvangt een arbeidsloon. Sinds hij aan het werk is, kon hij zijn schulden afbetalen en verhuizen naar een mooi appartementje, waar hij eerst in een kelder woonde. Het betekent zoveel voor ons, we zijn al op zoek naar een nieuwe sollicitant met een handicap.”

“Een van de risico’s is dat wij als werkgevers verwachten dat mensen met een beperking meer kunnen, en dan haken ze af omdat ze het accepteren en denken dat ze het kunnen en dan gaat het mis. Het is beter om altijd contact te houden met de dienstverlener en de mogelijkheden te bespreken. Ze zijn misschien een beetje voorzichtig. Wij zijn misschien wat te veeleisend, maar in gesprek blijven is het beste en levert het meeste op voor je medewerker met een beperking.”